In Genua ga je niet naar huis met een magneetje waarop een of ander iconisch gebouw triomfeert. Hier is geen Toren van Pisa of Colosseum, hier zijn geen grote toeristische trekpleisters. Wel honderden andere goede redenen om deze bestemming bovenaan je to-do-lijstje te zetten. De hoofdstad van Ligurië biedt in een wirwar van pittoreske, nauwe straatjes, een ongekende gezelligheid. Het oud historisch centrum rond de haven ademt een ongeëvenaarde sfeer uit waar indrukwekkende paleizen en stijlvolle cafés de aandacht van menig nieuwsgierige ziel aantrekken.
Bekende Vlaamse schilders als Rubens en Van Dyck trokken in de 17de eeuw al naar Genua om hun kennis te delen met andere gelijkgestemden maar ook om zelf inspiratie op te doen. Een uitvloeisel van de sterke handelsgeschiedenis tussen Antwerpen en Genua dat uiteindelijk leidde tot een onmiskenbaar artistiek verwantschap. Mijn fantasierijke bewondering voor deze stad als Antwerpse was dan ook groot.
In het centrum is het een komen en gaan in de chique winkelstraten, de kleinere ambachtelijke winkeltjes, de mondaine cafés en in de eenvoudige koffiebars. Achter elke hoek schuilt bovendien dan weer de ene bezienswaardigheid na de andere. De pracht en praal van de paleizen van weleer laten zich vlot combineren met talrijke kerken en interessante musea voor een dagje cultuur snuiven.
De pracht en praal van de paleizen
De opkomst van deze stad als een waardig alternatief voor grote zus Rome of eender welke andere grootstad in Italië, is in se een relatief recente ontwikkeling. Een paar decennia terug werd de stad zelfs bestempeld als onveilig, grijs en vuil. Nu oogt Genua veel frisser maar blijft de authenticiteit van de stad evenwel overeind.
De grootste bezienswaardigheden bevinden zich op loopafstand van elkaar. De voettram is hier trouwens het vervoersmiddel bij uitstek. Er is geen tram of metrosysteem en bussen rijden niet tot in het hart van het centrum. De meeste straten zijn overigens volledig autovrij, een verademing! Een goede uitvalsbasis is het stratennetwerk rond de befaamde paleizen van de stad. De palazzi in de Via Garibaldi zijn er ooit gekomen in de 16de eeuw op vraag van rijke Genuese families die hun gading niet meer vonden in de in hun ogen gedateerde paleizen in het middeleeuwse centrum. Zo ontstond als het ware aan de rand van de stad een riante boulevard met toonbeelden van de late renaissance die later nog aangevuld werden met enkele barokke parels. Sinds 2006 staat deze aaneenschakeling van prachtige gebouwen ook op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
Het toeristisch infocentrum bevindt zich toevallig ook in de Via Garibaldi. Na een covid-19 temperatuurmeting wisten ze me daar te zeggen dat ik geen museumkaart nodig had om de belangrijkste paleizen te bezoeken maar dat ik mijn tickets in het boekenwinkeltje van het Palazzo Bianco kon bemachtigen. En zo geschiedde. Het Palazzo Bianco is een schoolvoorbeeld van barokstijl en herbergt invloedrijke werken van eerder vernoemde Vlaamse schilders aangevuld met kunstwerken van Provost, Memling en Ruisdael, vervolledigd met andere bekenden zoals Lippi of Caravaggio. Van hieruit heb je ook toegang tot het 35 meter lange Palazzo Doria-Tursi dat vooral bekend staat om zijn prachtige binnenplaatsen met galerijen. Op een zaterdagvoormiddag zal je daar ook de occasionele bruid zien passeren die met veel grandeur en sierlijkheid de trouwzaal binnenwandelt om met evenveel charme haar ja-woord te geven. Verder huisvest deze straat ook nog het Palazzo Rosso met een aanzienlijke collectie Venetiaanse renaissance maar deze is tot nader order tijdelijk gesloten.
Genua 'La Superba'
Vanuit de Via Garibaldi ben je maar een paar straatdoolhoven verwijderd van het hart van de oude stad. In deze wirwar van straten en steegjes staan verschillende indrukwekkende gebouwen op je te wachten. De San Lorenzo kathedraal is de grootste kerk van Genua en dateert uit 1100 maar werd pas in het midden van de 16de eeuw afgewerkt. Dat deze kerk niet in één dag werd gebouwd, merkt een kenner meteen op aan de zwart-wit gestreepte bogen die stammen uit de 13de eeuw, een verguld barok plafond en gebrandschilderde ramen die dateren uit de 19de eeuw.
Op een boogscheut van de kathedraal tref je de Piazza San Matteo, een van de best bewaarde pleinen van Genua. Ergens tussen de kathedraal en de San Matteo kerk ligt het uitgestrekte Piazza De Ferrari, statig gekenmerkt door een sierlijke fontein. Hier ligt ook het Palazzo Ducale, een gebouw uit het begin van de 17de eeuw dat diende als woongelegenheid voor de Genuese adel. Andere noemenswaardige culturele hotspots waren voor mij nog de ruïnes van het St Andrea Klooster en het geboortehuis van Christoffel Colombus, vlak naast elkaar gelegen en nog geen twee straatblokken verwijderd van het Palazzo Ducale.
Het zijn niet enkel kerken en palazzi die hier het straatbeeld vullen en onze honger naar vervlogen tijden stillen. In de oude binnenstad vind je namelijk tal van ambachtelijke winkeltjes waar de tijd soms even lijkt stil te staan. Een schoenmaker waarvan de geur van het leder je in het begin van het steegje al tegemoet komt, een kruidenierswinkel waar er effectief kruiden in glazen bokalen wachten op het bezoek van zowel de professional als de amateurchef, een kledingwinkeltje waar de promo's nog in viltstift op een kartonnen kaartje worden vermeld, zijn maar enkele voorbeelden. Je vindt er ook enkele traditionele koffiehuizen met een meer dan aantrekkelijke historische ambiance. Caffé Klainguti en Caffé degli Specchi verleiden niet enkel met hun zalige zoetigheden maar ook met hun plaatjes van interieurs. Genua wordt in de volksmond ook wel La Superba genoemd, dat betekent als het ware 'de trotse', 'de hoogmoedige'. Na een dag in Genua vertoefd te hebben, wist ik al snel dat ze die naam niet gestolen had.
Focaccia en pesto
Na het aanschouwen van al dat moois, had ik het gevoel dat ik een al even elegant driegangenlunch naar binnen moest werken, maar na een heerlijk gevulde croissant in de vroege ochtend had mijn maag daar niet zo'n behoefte aan. Ik las met enig mentaal wenkbrauwgefrons de enthousiaste reviews over de focaccia's van Genua.
De reisgids die ik toen bij me had, omschreef de focaccia als de Ligurische tegenhanger van de pizza. Na een eerste hap was ik meteen verkocht en besefte ik dat mijn wenkbrauwgefrons nergens voor nodig was geweest. Deze specialiteit - in het begin van de vorige eeuw nog vrijwel onbekend - is een dun gistdeegbrood dat zelfs in zijn pure vorm met een beetje olijfolie heerlijk smaakt. Elke focacceria heeft zijn eigen recept. De ene wat krokanter of smeuïger dan de ander, maar altijd zeer smaakvol. Er is ook een tegenhanger gemaakt van kikkererwtenmeel; farinata.
De Ligurische keuken is eenvoudig maar ontzettend appetijtelijk. Ook een eenvoudige pasta pesto is hier van een compleet andere kwaliteit. Genua is dan ook de bakermat van de Pasta Genovese. De kwaliteit van de alom geprezen verse basilicum kent geen concurrentie. Het groene goedje vindt zijn weg meestal naar een bord trenette (soort smalle, platte lintpasta) of trofie (korte, kronkelige pasta).
Ook 's avonds is het aangenaam vertoeven in Genua. De aperitivo wordt meestal ingezet op de Piazza delle Erbe waar een aantal cafés en cocktailbars een zeer gemengd publiek aanspreken. Ook de Via San Donato en Via San Bernardo zijn populaire plekken voor een drankje. Laat zeker wat tijd tussen het aperitief en je avondeten want zoals het een echte aperitivo in Italië betaamt, krijg je altijd een selectie aan hapjes voorgeschoteld die de eerste hongertjes met gemak kunnen stillen. Je moet trouwens geen geld over de balk smijten om daarna te genieten van een heerlijke maaltijd. Er is een ruime keuze aan restaurants, de een hanteert een interessante menuformule, de andere brengt betaalbare à la carte gerechten. Voel je ook zeker niet verplicht om een voorgerecht, een tussengerecht (meestal de primi piatti in de vorm van een pastabordje), hoofdgerecht en dessert te nemen. Blijkbaar doen de locals dat ook niet altijd, behalve dan misschien op speciale gelegenheden of een zondagnamiddag met la nonna.
De winkelstraten in
Het zou maar gek zijn, moest je in een Italiaanse grootstad niet de mogelijkheid hebben om een namiddagje te gaan shoppen. Even kuieren door de winkelstraatjes van Genua is een welgekomen afwisseling na een ochtend paleis hoppen.
De meeste winkels liggen aan de Via XX Settembre. Je treft er internationale ketens maar ook blitse, Italiaanse kleppers zoals een Max & Co aan. Wil je kleinschalige en meer authentieke winkeltjes spotten, dan kan dat in het historisch centrum, bijvoorbeeld aan de Via Luccoli, Via di Soziglia en Via degli Orefici. Je vindt in deze buurt ook prachtig ingerichte banketbakkers inclusief kristallen kroonluchters, zoals bakker Pietro Romanengo fu Stefano. Je kan hier niet voorbij lopen zonder even naar het interieur te staren, of in mijn geval, naar de heerlijke koekjes en snoepjes die kundig uitgestald staan in de etalage.
Vanuit de Via degli Orefici loop je bijna automatisch naar de Piazza Banchi, een zeer fotogenieke plek die in de middeleeuwen dienst deed als graanmarkt en in de 18de eeuw deel uitmaakte van het commerciële centrum van de stad. Van daaruit ben je nog maar een steenworp verwijderd van de haven van Genua. Cruisemastodonten leggen hier regelmatig aan, maar je kan hier evenwel op een kleinere boot stappen om een uitstapje te maken naar Portofino of je in te schrijven voor een namiddagje walvis spotten (van mei tot oktober). En wie nog een gaatje extra over heeft in de agenda; in deze buurt bevindt zich ook het tweede grootste aquarium van Europa!
Genua in een fles
Het beste van wat Genua te bieden heeft, kan je niet alleen proeven maar ook ruiken. De stad heeft namelijk haar eigen geur. Acqua di Genova werd in 1853 gecreëerd voor het Huis Savoye door de befaamde Genuese distilleerder en parfumeur Stefano Frecceri. De geur werd al gauw het 'go-to' parfum van elke local met aanzien. Sterker nog, het werd zelfs een favoriet onder de Europese, koninklijke families. Ook illustere figuren als Graaf Camillo Benso di Cavour en Constantino Nigro, de voormalige staatssecretaris, waren grote fan. Koning Vittorio Emanuele II was zodanig onder de indruk van het parfum dat hij creatief brein Stefano in 1866 hofleverancier maakte.
De combinatie van frisse en tijdloze ingrediënten maken deze geur ook nu nog een gegeerd unisex reukwater. Dat Virginia Oldoini, Contessi di Castiglione - de maîtresse van Franse keizer Napoleon en indertijd bestempeld als één van de knapste vrouwen in Europa - toen ook helemaal weg was van Acqua di Genova, geeft de geur een nog mythischer karakter.
En zo ging ik op de laatste namiddag van mijn verblijf in Genua naar de charmante en vooral kleinschalige parfumeriewinkel 'Charme' waar een al even charmant koppel op leeftijd de zaak bestierde. Twee keer spuiten en ik was helemaal verkocht. Aan de geur, maar eigenlijk aan alles in Genua. Of hoe een vleugje parfum me weer deden terugdenken aan de mooie herinneringen van de afgelopen 48 uur hier. Ik spoot nog één keer bij zodat ik zeker niets zou vergeten...
Nog meer adresjes
Overnachten
Als je met de auto naar Genua komt, is dit het ultieme adresje om te verblijven. Dit appartementencomplex biedt namelijk een privéparking aan waar je je wagen veilig kwijt kan. Een groot deel van de stad is namelijk autovrij. Virginia Rooms bevindt zich in de met auto nog toegankelijke deel van Genua, op een loopafstand van het centrum. In de buurt vind je tal van koffiebars waar je kan ontbijten.
Vanaf 65 euro voor een standaard kamer.
Als ik niet met de auto naar Genua was afgereisd, maar wel met de trein of het vliegtuig dan had ik waarschijnlijk voor Le Nuvole gekozen. Dit groot middeleeuws herenhuis in hartje Genua werd omgetoverd tot een stijlvol boetiekhotel met een uitstekende prijs/kwaliteitverhouding.
Verschillende formules mogelijk vanaf 75 euro.
Eten
Beetje weggestopt, knus restaurant met verschillende eetruimtes waar je topkwaliteit krijgt voor een schappelijke prijs. Zeer lekkere focaccia voor bij de aperitief. Voor de rest een zeer smakelijke regionale keuken met extra aandacht voor vis en zeevruchten. Als de risotto met bietjes en verse truffel nog op de kaart staat: een aanrader!
Verstopt in een donker steegje en weliswaar een beetje fout en ongezellig ingericht, maar toch een absolute aanrader op culinair niveau. Ligurische keuken met een internationale kwinkslag. De toon wordt hier bij aanvang al meteen gezet met verschillende soorten huisgemaakt brood.
Je kan overal in de stad lekkere focaccia vinden. Mijn favorieten waren:
Voor een heerlijk tasje specialty koffie met een hipsterkantje:
Gelati
De beste ijskraampjes zijn diegene waar je in Genova zo voorbij loopt. Geen schreeuwerige neonreclames die je naar binnen lokken dus. U Gelato du Caruggiu betekent letterlijk een ijsje van het steegje en als je even niet goed oplet dan loop je dit ijssalon zo voorbij. Sorbet met salie en citroen, Griekse yoghurt met honing, rozemarijn met amarettikoekjes, Fior di Latte en viooltjes. Het zijn maar enkele van de unieke, overheerlijke smaken die je hier kan bestellen.
Cremeria Buonafede is een van de oudste ijssalons in de stad met een aantal unieke ijsrecepten die je niet zo snel ergens anders zal terugvinden. De "Buonafede" is bijvoorbeeld een roomijs op basis van room, op smaak gebracht met Grand Marnier en afgewerkt met amandelpraliné en gekonfijte sinaasappelschil!
Insider's tip: Genua with a view
De Italiaanse dichter Giorgio Caproni schreef ooit.
"When I decide
to go to heaven
I'll go in the elevator
of Castelletto…"
Ascensore Castelletto is een prachtige Art Nouveau lift die jou meeneemt naar een viewpoint dat uitkijkt over het historisch centrum. Een 360° uitzicht op de stad waar de wirwar van steegjes weer een andere dimensie krijgt. Waar het ene moment een middeleeuwse toren om je aandacht schreeuwt en dan weer een barokke koepel je aandacht trekt.